ΔΙΑΒΑΣΕ ΜΕ

ΝΑ ΣΟΥ ΜΙΛΗΣΩ ΑΝΟΙΧΤΑ???

ΒΑΡΕΘΗΚΑ!!!

ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑ!!!

(κι αυτό με ωραίο χρώμα, βλέπεις? για να το δεχτείς πιο μαλακά) Βαρέθηκα να σου μιλάω για κήπους, για ελιές, για περηφάνια, για αγάπη, για έρωτα, για τη σελήνη, για συναισθήματα, ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΣΙΓΓΟΥΝΗ ΘΥΜΟ, για το φόβο που πάντα προσπαθώ να χρωματίσω.

Πάντα πάλευα για κάτι. Κι εσύ. Το ξέρω. Χαμογελούσα. Να δώσουμε ρούχα στα παιδιά. Να δουλεύω για τα παιδιά με κινητικά προβλήματα. Να σώσω τη γη. Να κλείνω τα φώτα. Να πάω στη συναυλία για το τσουνάμι. Να πάω στη δενδροφύτευση. Να κατέβω (επιλεκτικά) στην πορεία. Όλοι το κάνουμε με κάποιον τρόπο. Μου άρεσε να νιώθω ότι δίνω. ΠΑΙΧΝΙΔΙ μου φαίνονταν, με σοβαρότητα εκφράζονταν.

ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΟΜΩΣ κάτω από το εξής ασφαλέστατο πρίσμα:

Δεδομένο το χρηματικό αντίτιμο για την εργασία

Δεδομένη η διασκέδαση, οι φίλοι, τα καλοκαίρια

Δεδομένη η ζωή μου.

ΑΥΤΟ ΑΛΛΑΞΕ!!! Νιώθω πως μπορεί, πολύ εύκολα, πολύ τυχαία, πολύ ή λίγο αιματηρά, πολύ ευτυχώς να πεθάνω. Και φοβάμαι. Μήπως θα έχω αφήσει μισοτελειωμένες σχέσεις και συναισθήματα. Μόνο ένα συναίσθημα τολμάω να γράψω, μα πάλι στα συναισθήματα γυρνώ κι ας είπα στην αρχή του κειμένου "όχι". Σ' αγαπώ... μήπως και δεν προλάβω να σε γνωρίσω.

Κάθε Άνθρωπος και Κήπος

Κάθε άνθρωπος έχει έναν κήπο.

Θα έλεγες ότι για την αξία του κήπου θα μετρούσαν στοιχεία όπως: η έκταση, η περιοχή, το πόσο σπάνια είναι τα φυτά. Το πόσο τροπικά είναι τα δέντρα, το αν ο ιδιοκτήτης καλεί διασήμους για party. Το αν είναι κοντά στη θάλασσα, το αν έχει χτιστό barbecue ή θάμνους με σχήματα ζώων. Όμως, μάλλον, όλα αυτά θα ήταν τόσο δαπανηρά και χρονοβόρα και εφήμερα...

Έχουμε, λοιπόν, όλοι μας ένα κήπο. Και αυτό που μετράει είναι το πόσο τον αγαπας, δηλαδή τον αφήνεις να ζήσει για να ζήσει και όχι να υπάρχει για σένα. Αν, για παράδειγμα, αγκαλιάζουμε και φιλάμε τους βασιλικούς μας. Το ήξερες ότι αν το κάνεις αυτό στο βασιλικό, αυτός γεμίζει το χώρο μυροβολιά?

Ο δικός μου ο κήπος έχει χώμα, ΠΟΛΥ χώμα, να κυλιούνται τα παιδιά των φίλων, το παιδί, μα και οι μεγάλοι να ξαπλώνουν ανάσκελα και να κουνάνε χέρια πόδια για να σχηματίσουν μια πεταλούδα στο χώμα. Αυτό το χώμα είναι ιδανικό για τους φίλους που έχουν μηχανές Cross (έτσι δεν τις λένε?). Κάνουν τις τρέλες τους. Φυτεύουν ο καθένας ό,τι λουλούδι θέλει. Και δεν τσακώνεται κανένας για το χώρο του, αφού, όσο πληθαίνουν οι φίλοι, ο κήπος μεγαλώνει.

Ναι, αυτός ο κήπος έχει δική του βούληση.

Έχει και ελιές, πολλές ελιές και κάθε φορά που θα έρχονται φίλοι, θα στέφονται όλοι με ένα στέμμα από κλαδί ελιάς. ΝΑΙ, μην αντιστέκεσαι, οι φίλοι αξίζουν στέμμα. Και μόνο που σε αντέχουν τόσα χρόνια...

Μα, το καλύτερο, θα είχε ένα πλακόστρωτο για χορό. Ένα ΜΑΓΙΚΟ πλακόστρωτο. Σε αυτή την πίστα ο καθένας ακούει την αγαπημένη του μουσική και όχι όλοι την ίδια. Και, παραδόξως, οι διαφορετικές κινήσεις όλων των χορευτών ταιριάζουν.

Εκεί δεν υπάρχει ούτε μία κάμερα, ούτε βιντεοσκοπούμε τίποτα, ούτε θέλουμε. Έχουμε και μία συσκευή που αποκλείει την ακτίνα του βλέμματος του δορυφόρου.

Γι' αυτό και δεν μπορώ να στο δείξω με τύπο "τηλε", δε φαίνεται τίποτα από μακρυά. Θα πρέπει να έρθεις και να το ζήσεις.

Indiana

Υ.Γ.: Ο δικός σου κήπος? Πως είναι? Μοιράσου...

ΝΕΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ (κυριολεκτικά το "διάσταση")




ΠΟΛΥΣ ΣΥΝΩΣΤΙΣΜΟΣ ΣΤΗ ΓΡΑΜΜΗ τη μονοδιάστατη, από αριστερά μέχρι δεξιά στη σημερινή πολιτική μας. Όλες οι θέσεις κατειλημμένες. Στην τέχνη έχουμε φτάσει στην τέταρτη διάσταση (ίσως και σε πέμπτη). Ο Άινσταιν μίλησε για 11 διαστάσεις! Και στην πολιτική, μόνο μία?

Έτσι, λοιπόν, έλεγα να κάνουμε μία προέκταση, φαινομενικά κωμική, αλλά που ξέρεις? Μπορεί να δώσει καμμιά ιδέα. Να προεκταθούμε, δηλαδή, σε ΒΟΡΡΑ και ΝΟΤΟ.

Ας πάρουμε, για παράδειγμα, το Βορρά. (1) Θα μπορούσε να είναι σαν ομπρέλλα για αριστερά και δεξιά, δηλ. (όπως στην Κίνα που μου περιέγραψε ο φίλος Παντελής) κάποιο κόμμα που θα βρίσκεται σε αυτό τον άξονα να παίρνει στοιχεία π.χ. την κοινωνική θεωρία από την αριστερά και τη διάρθρωση μίας ιδιωτικής εταιρείας από τη δεξιά. Βέβαια, (2) θα μπορούσε να είναι και τελείως καινούρια η θεωρία ενός κόμματος του Βορρά.

Δεν θα μπορέσω να το αναλύσω πολύ καλά, γιατί στερούμαι πολιτικών σπουδών και ιστορίας, ΑΛΛΑ, Η ΙΔΕΑ, πώς σου φαίνεται?

ΑΡΙΣΤΕΡΑ - ΔΕΞΙΑ ----- ΒΟΡΡΑΣ - ΝΟΤΟΣ (εδώ νέα κόμματα, νέες, καινοτόμες θεωρίες!)

Υ.Γ.: Αααα, για δες τι βρήκα ψάχνοντας για εικόνα. Κάνε μια βόλτα εδώ "Πολιτική Πυξίδα" και κάνε κλικ στο "Take the Test" στη λίστα αριστερά. Το αποτέλεσμα είναι σε άξονα xy. http://www.politicalcompass.org/

Indiana

ΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΜΟΥ



Θέλω να γίνω η θάλασσίτσα του Θαλασσινού
Το ξαδελφάκι - συνωνοματάκι του Γιαννάκη του Κότσιρα
Να κάνω το Τρίφωνο Τετράφωνο με τη φάλτσα μου τέταρτη φωνή
Να προσπαθήσουμε με τη Χάρις να γίνουμε καρυάτιδες,

Να χτίσουμε ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ το βενζινάδικο στα σύννεφα με τη μαμά Άλκηστη
και να πετάξουμε, όπως πέταξε στο video-clip του "Λάβα"
Να αγοράσω στο Βασίλη Παπακωνσταντίνου αυτόν το σπάνιο παπαγάλο
που λέει "Τους ξεφύγαμε"
και να του πω ότι είναι όμορφος (ο Βασίλης, όχι ο παπαγάλος).

Να πάμε σ' ένα καπηλιό με τον Πάνο και να βρούμε κι άλλα ματάκια
αφού τώρα τα μάθαμε τα "κόλπα τα ζόρικα που κάνουν στην Ινδία"
Με το Σαββόπουλο, του οποίου πραγματικά ντρέπομαι το μεγαλείο,
να πάμε στις σχολές και να κερνάμε και να μας κερνάνε "ροφήματα στα κυλικεία"

Με το Μιχάλη Χατζηγιάννη να αγκαλιαστούμε, μήπως και λυθεί το Κυπριακό
και να διοργανώσουμε συναυλίες σε παραλίες
Να κάνω χορευτικά στη Ραλλία, τη Μελίνα και το Νίκο Πορτοκάλογλου
(θα εξασκηθώ, παιδιά, θα μάθω, θα σας βγάλω ασπροπρόσωπους)

Τέλος, να πείσω το Λαυρέντη να βάλει υποψηφιότητα στις επόμενες εκλογές
και να πείσω όλους τους παραπάνω και άλλους, άλλους, σημαντικούς
μα που ξεχνάει το πολυζαλισμένο μυαλό μου
να κάνουν μία ΤΕΡΑΑΑΣΤΙΑ συναυλία σε μια κρουαζιέρα
στην απέραντη της Μεσογείου
που δε θα ξεχάσουμε ποτέ.

Να τους υποκλιθώ, να τους πω "Σ' ΑΓΑΠΩ"

Indiana

ΑΥΤΗ ΘΑ ΗΤΑΝ ΚΡΙΣΗ!!!

Κρίση? ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΡΙΣΗ ΑΥΤΗ! «ΕΓΩ θα σου πω» («Εμείς οι Έλληνες τα ξέρουμε όλα, μπράβο μας!», από διαφήμιση καφέ Bravo)

Ήμουν λοιπόν στο γραφείο και, έσπαγα το κεφάλι μου για τη δουλειά μπροστά σε μια οθόνη υπολογιστή. Στη μέση μιας περιόδου που όλοι ονοματίζουν κρίση, σκεφτόμουν ότι η ζωή μου δεν έχει αλλάξει προς το αρνητικό τόσο πολύ. Και, ξαφνικά, με πιάνει σύγκρυο.

ΑΜΑΝ! Να μία κρίση που θα ήταν Η κρίση: Να «πέσουν» όλα τα ηλεκτρονικά συστήματα, όλα τα αρχεία, όλοι οι server, όλα τα κεντρικά αρχεία των πολυεθνικών, του κράτους, των επαγγελματιών και των ιδιωτών. Το internet, το facebook. ΟΛΗ Η ΔΟΥΛΕΙΑ που μέχρι τώρα έχει γίνει από εκατομμύρια ανθρώπους εδώ και τόσα χρόνια. Όλη η δουλειά που έχεις κάνει ΕΣΥ κι εγώ, τίποτα να μην υπάρχει πια. Να μη δουλεύει ΤΙΠΟΤΑ. Μαύρες οθόνες παντού. Να ανάβεις το κουμπί και να μη γίνεται τίποτα. Ο,τιδήποτε ηλεκτρονικό να έπαυε να υπάρχει!!!

Σκέψου το... Μια κρίση ΧΩΡΙΣ ΒΙΑ, μα με τόσο έντονο αντίκτυπο! Τι θα κάναμε τότε? Σε ποια εποχή θα γυρίζαμε το χρόνο?

Αγωνία με πιάνει, περίμενε, κλείνω, πάω να κάνω back up. Ή μάλλον όχι, αφού δε θα δουλεύει ο Η/Υ. Υπάρχει άραγε σωτηρία από μια τέτοια καταστροφή?

Indiana