ΘΑΛΑΣΣΕΣ

ΘΑΛΑΣΣΕΣ (Νερό + Αλάτι + Ζωή)

Ποιος ξέρει πόσους έρωτες έχει φιλοξενήσει, πόσες αγκαλιές. Πόσες πατητές, πόσες αυθόρμητες βουτιές, πόσα άλματα του βόλλεϋ, πόσα "σπλας" από μπαλάκια ρακέτας. Πόσα κορμιά αγαπημένα, αγκαλιές παντοτινές, συζητήσεις φιλικές. Πόσα απογοητευμένα πνεύματα και ψυχές που θα ήθελαν να πεθάνουν μέσα της.

"Κάποτε ήσουν πληγωμένη" στου τραγουδιού τους στίχους. Μα, θα είμαι πάντα πληγωμένη. Γιατί ήταν λάθος να αφήσω την αιώνια ζωή στη θάλασσα και να γίνω θνητή για την αγάπη.

Κερνάω παγωτο.

Αεικίνητη, μα και σταθερή. Γεμάτη πίκρα και δολοφονίες, μα τόσο γλυκιά κι ελκυστική. Τόσο χρωματιστή, μα τόσο σκούρα! Επιφανειακή στην αρχή, μα όσο προχωράς μέσα της τόσο βαθιά και μυστηριώδης! Την αγαπώ, τη λατρεύω, είμαι μέρος της, είναι κομμάτι από μένα.

Τελικά, προτιμώ τα ηλιοβασιλέματα με σύννεφα.

Ο Άγνωστος Χ-ρόνος

Ο Άγνωστος Χ-ρόνος






Θα μπορούσα να τον μετρήσω με το ρυθμό που μεγαλώνουν τα νύχια του 3χρονου που "γυρνάει μέσα στο σπίτι μου χρόνια". Μα, μάλλον ούτε αυτή είναι σταθερή μεταβλητή, γιατί μειώνεται όσο περνάει ο καιρός. Και ο καιρός! Κόκκινα φεγγάρια που εμφανίζονται μόνο το καλοκαίρι. Υπάρχει ένα τέτοιο τώρα! τώρα! στον καμβά του ουρανού που φαίνεται από το μπαλκόνι μου. Μα, κάτι απογεύματα, προχθεσινά και χθεσινά, βρόχινα, γκριζόλευκα θυμίζουν και Σεπτέμβρη.

Πως μπορώ να δεχτώ ότι διανύουμε τη μέση τούτου του καλοκαιριού? Μυρίζει ψητό κρέας τα βράδια και θα μπορούσε κάλλιστα να είναι η 7η μέρα μετά το Πάσχα. Άνοιξη? Στο τραγούδι που ακούω από το σταθμό "η αυλαία πέφτει", μα στο παραλληλόγραμμο έπιπλο - γλάστρα που μετριέται με inches και έχει καθηλώσει τον μικρό, ο Goofy κάνει σκι σε κατάλευκες βουνοπλαγιές. Χειμώνας?

Ο δικός μου χρόνος, ρωτάς? Αγαπημένε κρυφέ, ανώνυμε, ή φίλε αναγνώστη. Δεν τον κυνηγάω πια. Απλά τον ζω, με ακολουθεί και τον ακολουθώ, δεν μπορεί να με αρρωστήσει πια. Είναι φίλος μου, με δέχεται με τα ελαττώματά μου αλλά και με την αποτελεσματικότητά μου. Ξέρει ότι, αν δεν μου αρέσει αυτό που κάνω, είμαι τεμπέλα. Ξέρει ο χρόνος ότι αν λατρεύω το δημιούργημά μου, θα φτάσουμε μαζί, μαζί στο τέλος χέρι-χέρι.

Και! κυρίως! Είναι μυστηριώδης, άγνωστος! Καλώς ήρθες και καλώς φεύγεις, όποτε θέλεις, άγνωστε x-ρόνε.