"Ωραίοι οι Άνθρωποι, Αλλά..."

"Ωραίοι οι Άνθρωποι, Αλλά..." (στίχοι από τραγούδι - ερμηνευτής: Κ. Χατζής)

Τι ωραία που είναι ΟΟΟΟλα αυτό το καλοκαίρι
Τι ωραία που ένιωσα για τα πρώτα 30 δευτερόλεπτα
στο ΠΡΩΤΟΜΠΑΝΙΟ μου το Σάββατο (κατά το "Πρωτοβρόχια")
Του γιου μου η μάνα είμαι εγώ
αλλά
ποιας απίστευτης ομορφιάς είναι γιος πραγματικά?
Τι συναίσθημα απογειωτικό
η αφή του ακροδάκτυλου που αγγίζει
το μεταξο-βελούδινο του πέταλου της ροδιάς?
Πόσο τέλειες γεωμετρικά καμπύλες σχηματίζουν
ώρες-ώρες τα σύννεφα τα μπαμπακιένια του Αττικού ουρανού?
Τι μυρωδιά στο φαγητό
το τόσο σπάνιο
που σου θυμίζει τη γιαγιά... (σχεδόν τη βλέπεις: και τη μυρωδιά και τη γιαγιά)
το άκουσμα της σιωπής
της απόλυτης
και της γαλήνης που αγαλλιάζει
το κορμί
ακόμη καλύτερη η γαλήνη αυτή όταν προκαλείται από κάποιον
γιατί, ΦΙΛΕ ΜΟΥ, αυτό το σώμα (το δικό μου) νευρικό ήταν πάντα
και προσπαθεί να γαληνέψει.

ΓΙΑΤΙ? Μ' όλα αυτά τα από πάνω ΔΕΝ ΣΥΓΚΙΝΟΥΜΑΙ
ΔΕΝ ΑΡΚΟΥΝ!!!

ΦΩΝΑΖΩ, ΣΤΡΙΓΓΛΙΖΩ

ΕΕΕΕ, εραστές, παιδιά, φίλοι, οικογένεια και γνωστοί!!!

ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΑΩ ΓΙΑ ΚΑΦΕ, ΓΙΑ ΠΕΡΙΠΑΤΟ, ΓΙΑ 5ΛΕΠΤΟ ΣΤΟ ΠΑΓΚΑΚΙ
ΒΟΛΤΑ ΜΕ ΤΟ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ (προτιμώ τα παγοπέδιλα)

ΚΑΝΕΙΣ??? ΚΑΝΕΙΣ??? κανείς? Τι κάνεις δηλ. και δεν μπορείς?

ΤΙ? Να ανταλλάξουμε μηνύματα? Στο facebook? Στη διεύθυνσή σου? ΤΗΝ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ, ΤΗΝ ΑΝΥΠΑΡΚΤΗ??? με αρχεία και φωτογραφίες που ούτε καν
το χαρτί τους δεν μπορείς να αγγίξεις?

ΜΟΝΟ ΕΝΑ ΠΡΑΓΜΑ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ. Με το τυφλό σύστημα δακτυλογραφίας που έμαθα, 18άρικο τότε, τολμώ να πω πως μου θυμίζω πιανίστα όταν γράφω αυθόρμητα, έτσι, όπως τώρα. Αν τα έγραφα χειρόγραφα, δεν θα προλάβαινα τις σκέψεις, δεν θα προλάβαινα να κάνω τα λάθη που βλέπεις εδώ. Θα ήταν πιο σμιλεμένο το αποτέλεσμα, βέβαια. Αλλά εδώ, θέλω να ΣΟΥ ΚΑΝΩ ΠΑΡΑΠΟΝΑ!!! (εαυτός μου: "μπα? τι λες? μου επιτρέπεις να κάνω παράπονα?")

ΘΕΛΩ ΝΑ Σ' ΑΓΓΙΞΩ. ΝΑ ΜΟΥ ΠΕΣΕΙ Ο ΚΑΦΕΣ ΣΤΟ ΛΕΥΚΟ ΦΟΡΕΜΑ
ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΚΡΑΣΙ ΝΑ ΔΩ ΤΟ ΦΕΛΛΟ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕΙ Ο ΣΕΡΒΙΤΟΡΟΣ
ΝΑ ΤΟ ΒΓΑΛΕΙ, ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΟΤΑΤΑ.
θέλω να τσακωθούμε για το λογαριασμό.
να γελάσω.

Τι αστεία, τι κλάματα, τι παράπονα, τι υποσχέσεις θέλεις
για να 'ρθεις??? ή να 'ρθω???

ΔΕ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ ΤΟ ΠΟΥ
ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ ΤΟ ΠΟΤΕ

ΤΩΡΑ.


Υ.Γ.1: "... η μοναξιά τους παγώνει." (στίχοι από τραγούδι - ερμηνευτής: Κ. Χατζής)
Υ.Γ.2: Είμαι στα όριά μου. Θέλω να βγουν πολλοί (πολλοί όμως) άνθρωποι από τη ζωή μου, μα και καινούριοι να 'ρθουν. Αλλιώς, αλλιώς δεν ξέρω, πες μου εσύ, αναγνώστη.

Υ.Γ.3: Κοίτα που θα σε πάω εγώ!!! - φωτογραφία.

Υ.Γ.4: Μόλις πήραν τηλ. 2 φίλοι. Ευχαριστώ Θ.Ι.!

ΑΠΛΟΥΣΤΑΤΑ

ΕΡΩΤΙΚΟ #2: "ΑΠΛΟΥΣΤΑΤΑ"

πλούσιος
απλός

άπληστος
κυνηγός

θάλασσα
άλας

γι' άλλα
αλλά

δάκρυ
μια άκρη

παλάτι
άμμος και βράχι

θάνατος
Ιθάκη

γη
Παναγία

αέρας
ασφυξία

ορυκτό
ομορφιά

θέατρο
ηθοποιός

όχι!

φωτιά

σκηνοθέτης εγώ

στη ζωή μου.

Υ.Γ.1: Αυτό το ερωτικό έχει αποδέκτη: αυτήν που βλέπω όταν κοιτάζω μέσα στα 7 ενωμένα τζάμια.

Υ.Γ.2: Θα προσπαθήσω, φίλε, καλλιτέχνη και σοφέ Κυριάκο, να αφήσω το τιμόνι.

ΓΕΝΕΘΛΙΑ

ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΓΕΝΕΘΛΙΑ ΜΟΥ ΣΗΜΕΡΑ


ΚΑΙ ΝΑΙ!!! Θέλω δώρο
Μπορείς?

Το Μιχάλη Χατζηγιάννη
στην πόρτα του σπιτιού μου
εκεί που καμμιά φορά
"η αγάπη μένει"
με MARTINI ή... χωρίς

Δεν μπορείς?
Τότε μία βόλτα στο "Μυαλό του John Malkovich"

Δύσκολο?
Μια μεγάλη αγκαλιά
και διπλές ανάσες, ταυτισμένες

"Ένα party με ραδιάκι φορητό"?

στην άμμο με φίλους και κιθάρες και ΦΩΤΙΕΣ?

Δεν έχεις χρόνο σήμερα, δε θα με δεις?

Κρίμα, θέλω να με δεις.
Το τελευταίο είναι πιο δύσκολο?

ok,
μία χαμηλή πτήση στην ομορφιά
της Αττικής
με ελικόπτερο
από το Baladeur (www.baladeur.gr)

Ακριβό?
εντάξει.

Ούτως ή άλλως
απ' αυτούς που αγαπώ
παίρνω δώρα
όταν δίνουν και γελούν
αλλά
και όταν δακρύζουν και πονούν
βαθιά
κι ας μην το παραδέχονται.

Μου αφιερώνω το "Νυχτερινή Εκπομπή", το παλιό τραγούδι.
Σε ευχαριστώ, Οδυσσέα, φανταστικέ μου παραγωγέ που χτες μου το θύμισες.
(κατά το "φανταστικέ τροχονόμε")

Με αγάπη στους φίλους, στις αγάπες μου και στους άγνωστους αναγνώστες

Η δική σας Indiana
με διψήφια ηλικία! Ακόμα διψήφια! (τι καλά!)

ΟΜΑΔΑ ΒΕΛΤΙΩΣΗΣ (!) ΨΥΧΙΚΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

ΟΜΑΔΑ ΒΕΛΤΙΩΣΗΣ (!) ΨΥΧΙΚΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ή
"ΝΕΡΟΠΟΝΤΗ" ΔΑΚΡΥΩΝ (σαν το νέο cd του Αλκίνοου Ιωαννίδη)

(Ενημέρωση για εσένα, αναγνώστη μου: Συμμετέχω κι εγώ σε μια ομάδα, πως να στο πω, που άλλες φορές σε βοηθάει να επιβιώνεις, άλλες φορές σε εκνευρίζει, άλλες σε προβληματίζει, αλλά (!!!) το καλύτερο πολλές φορές ανεβαίνεις επίπεδο σκέψης ή και ποιότητας ψυχής. Μου είπε, λοιπόν, μία κυρία ότι όταν δεν βρίσκομαι εγώ στην ομάδα κάνει καλύτερη δουλειά, τον τελευταίο καιρό όλο τέτοια μου λέει και συμφωνούν και κάποιοι άλλοι)

ΟΧΙ!!!

Δε θα σε αφήσω αυτή τη φορά.


Κλαίω?
Μου λετε "είσαι πολύ βαριά για μας, δεν αντέχουμε"

Γελάω?
Μου λέτε "το 'ριξες πάλι στο σο - ρο - λοπ"

Σκέφτομαι?
Μου λέτε "όλο φιλοσοφείς"

Αναλύω?
Μου λέτε "τη λογική βάζεις, συναίσθημα βάλε"

Μιλάω συναισθηματικά?
Με λέτε "παιδί"

ΟΧΙ, θέλω να το πετύχω αυτό, να μου γίνει μάθημα το πάθημα.

ΝΑ ΜΗ ΜΕ ΠΑΙΡΝΟΥΝ ΟΛΑ ΤΑ ΣΚΑΓΙΑ
Να μη δουλεύεις το νου και την ψυχή σου μέσα από μένα,
Να μην είμαι ο εύκολός σου στόχος
Δεν είμαι θύμα, ΟΧΙ

Είμαι ανοιχτή και ΕΛΕΥΘΕΡΗ πλέον
και σε φοβίζει αυτό
τώρα το βλέπω
ΣΕ ΦΟΒΙΖΕΙ
Τώρα, που έχω τριανταρίσει ΚΑΤΑΛΑΒΑ
να ΚΟΨΩ, ΝΑ ΚΟΨΩ (επιτέλους) ΤΑ ΙΔΕΑΛΙΣΤΙΚΑ του στυλ "ειρήνη στον κόσμο"
Πολύ σημαντικά, βέβαια!

ΑΛΛΑ, βρε εαυτέ
ΠΩΣ???????
ΠΩΣ???????
να κάνεις εαυτέ (που άμα θέλεις, ΜΠΟΡΕΙΣ!!! ... τι τον θες τον καυγά? Λ. Μαχαιρίτσας)
έκκληση για ΕΙΡΗΝΗ

ΑΦΟΥ ΜΕΣΑ ΣΟΥ
ΔΕΝ ΔΕΝ ΔΕΝ ΔΕΝ ΔΕΝ ΔΕΝ ΔΕΝ ΔΕΝ την έχεις κατακτήσει

ΠΩΣ ΚΡΙΝΕΙΣ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ
ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ?

Απέκτησε ΕΣΥ (εαυτέ) ένα ΚΑΛΟ ΠΑΡΟΝ ΠΑΡΟΝ ΠΑΡΟΝ ΠΑΡΟΝ
για να χτιστεί και το μέλλον.

Συνομιλητή, ας γυρίσουμε σ' εσένα: Μου αποκάλυψες, λοιπόν, μπροστά σε όλους ΝΑ ΜΗΝ ΕΡΧΟΜΑΙ. Και σου είπα, εντάξει, δεν θα έρχομαι. Μα στο ΤΕΛΟΣ, είπες: "Πως θα ΤΟ δουλέψουμε αν δεν έρθεις?"
Όχι, δεν θα δουλέψεις, συνομιλητή, το νου και την ψυχή σου μέσα από μένα.


Υ.Γ.: Είναι τα γενέθλιά μου αύριο και, ΞΕΡΕΙΣ? Ήθελα να σε κεράσω, να κεράσω όλη την ομάδα. Αλλά τσακωθήκαμε και δεν στο είπα. Γίνομαι τώρα ένα διψήφιο νούμερο, που μου φάνηκε ότι ένας χρόνος που πέρασε ήταν αιώνες ολόκληροι, ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΑΛΛΑΞΕ ΟΛΟ ΤΟ ΣΚΗΝΙΚΟ κι εσύ κι εγώ.