Ο Άγνωστος Χ-ρόνος

Ο Άγνωστος Χ-ρόνος






Θα μπορούσα να τον μετρήσω με το ρυθμό που μεγαλώνουν τα νύχια του 3χρονου που "γυρνάει μέσα στο σπίτι μου χρόνια". Μα, μάλλον ούτε αυτή είναι σταθερή μεταβλητή, γιατί μειώνεται όσο περνάει ο καιρός. Και ο καιρός! Κόκκινα φεγγάρια που εμφανίζονται μόνο το καλοκαίρι. Υπάρχει ένα τέτοιο τώρα! τώρα! στον καμβά του ουρανού που φαίνεται από το μπαλκόνι μου. Μα, κάτι απογεύματα, προχθεσινά και χθεσινά, βρόχινα, γκριζόλευκα θυμίζουν και Σεπτέμβρη.

Πως μπορώ να δεχτώ ότι διανύουμε τη μέση τούτου του καλοκαιριού? Μυρίζει ψητό κρέας τα βράδια και θα μπορούσε κάλλιστα να είναι η 7η μέρα μετά το Πάσχα. Άνοιξη? Στο τραγούδι που ακούω από το σταθμό "η αυλαία πέφτει", μα στο παραλληλόγραμμο έπιπλο - γλάστρα που μετριέται με inches και έχει καθηλώσει τον μικρό, ο Goofy κάνει σκι σε κατάλευκες βουνοπλαγιές. Χειμώνας?

Ο δικός μου χρόνος, ρωτάς? Αγαπημένε κρυφέ, ανώνυμε, ή φίλε αναγνώστη. Δεν τον κυνηγάω πια. Απλά τον ζω, με ακολουθεί και τον ακολουθώ, δεν μπορεί να με αρρωστήσει πια. Είναι φίλος μου, με δέχεται με τα ελαττώματά μου αλλά και με την αποτελεσματικότητά μου. Ξέρει ότι, αν δεν μου αρέσει αυτό που κάνω, είμαι τεμπέλα. Ξέρει ο χρόνος ότι αν λατρεύω το δημιούργημά μου, θα φτάσουμε μαζί, μαζί στο τέλος χέρι-χέρι.

Και! κυρίως! Είναι μυστηριώδης, άγνωστος! Καλώς ήρθες και καλώς φεύγεις, όποτε θέλεις, άγνωστε x-ρόνε.