ΤΟΥ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟΥ ΟΙ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟΙ ΠΑΡΑΓΩΓΟΙ

ΡΑΔΙΟΦΩΝΑΡΑ


Αστείος τίτλος, έτσι δεν είναι?


ΠΡΟΣ: ΠΑΡΑΓΩΓΟΥΣ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟΥ

Ό,τι θέλεις κάνεις τη διάθεσή μου. Όταν επιλέγεις να παίξεις Βασίλη Παπακωνσταντίνου, νιώθω ότι τον έχεις εκεί, δίπλα σου και τραγουδάει ζωντανά. Μετά μου βάζεις το μινοράκι και αναρωτιέμαι: Πρέπει να συναντήσω τη Χαρούλα. Θα βρούμε άραγε πως θα γίνουμε Καρυάτιδες? Σε λίγο με κάνεις και κλαίω με το Φιλαράκι. Αν, σπάνια βέβαια, επιλέξεις και το "Πάτωμα", εεε, τότε είμαι ικανή να σε καλέσω κλαίγοντας.

Πολλές φορές έχω ξεκαρδιστεί στα γέλια μαζί σου. Πολλές φορές με έκανες να κλάψω. Στο κλάμα βγαίνουν όλες οι νότες σε μικρο-λυγμούς και ποτάμια που είναι ήδη αλμυρά, πριν την κατάληξή τους. Σε ακούω να μιλάς αμέριμνος, λες και δεν έγινε τίποτα. Μάλλον θα σε πήρε καμμία / κανένας ακροάτρια / ακροατής και θα σου έκανε κοπλιμέντο. Αμέσως αλλάζω. Με το "Γίνε κομμάτια", "Mallo" σου χορεύω, αφήνομαι, δεν ξέρω που βρίσκομαι, κλείνω τα μάτια και πετάω. Μετά μιλάς για κάτι κοινωνικά, πολιτικά, λες ότι τα βαριέσαι, ότι είναι Παρασκευή και (!) λες και τα υπονοούμενά σου. Δε σου κρύβω ότι πολλές φορές νομίζω ότι είναι για μένα, ναι! θέλω και λίγο αισθηματοψέμα!!! Θέλω να το κάνω, άφησέ με (ανθρωπάκι κι εγώ, θα το πετύχω να μην είμαι το κέντρο του σύμπαντός μου).

Όταν μιλάς για θάλασσες (!) για αφρούς και για διακοπές με ξεσηκώνεις, θα μπορούσα να πάρω επι τόπου τηλέφωνο το αεροδρόμιο, το λιμάνι για να ταξιδέψω (ή το ραδιο taxi!). Εσύ, ξέρεις ότι όταν παίζει το "Κυκλοφορώ κι οπλοφορώ" θα το χορέψω και θα είμαι και σε χώρο ακατάλληλο για χορό. Ξέρεις όμως? Ναι, ακούω πολύ ραδιόφωνο, ο παραγωγός μπορεί να είναι άντρας ή γυναίκα, να είναι στον αέρα σε διαφορετικές ώρες, σε διαφορετικές συχνότητες, τόσα διαφορετικά πρόσωπα, μα είσαι πάντα ο ένας που θα καλλιεργεί τη φαντασία μου. Όταν έχεις το μικρόφωνο και εσύ που ζηλεύεις τους τραγουδιστές μπορεί να τραγουδάς ομορφότερα από πολλούς από αυτούς με τον πεζό σου λόγο.

ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΣΙΩΠΗΛΑ (παράξενο για μένα! όσοι με ξέρουν, ξέρουν! :-)) θα βγάλω την ψυχή μου ΓΥΜΝΗ στον ήλιο, στη σελήνη ή απλά σε ένα δωμάτιο. Τη βλέπω, λοιπόν, έτσι, ΓΥΜΝΗ, που μόνο εσένα δε ντρέπεται και οι νότες, οι διέσεις, οι μελωδίες, οι ρυθμοί και η φωνή σου την επουλώνουν αργά-αργά αλλά αποτελεσματικά. Μέχρι την επόμενη φορά.

Κι εσύ, ΤΙ ΤΥΧΕΡΟΣ / ΤΥΧΕΡΗ! έχεις μπροστά σου την οθόνη της ζωής μου και βλέπεις οτιδήποτε κάνω, οτιδήποτε νιώθω και σκέφτομαι. Και επηρεάζεσαι κι εσύ και οι επιλογές σου και τα συναισθήματά σου. Είμαι εκεί όταν χορεύω, με βλέπεις. Εσύ δακρύζεις ή ξεκαρδίζεσαι, μα πάντα, φωνή σταθερή.

ΕΙΝΑΙ ΜΑΓΙΚΟ.